तशी गोष्ट अगदीच सर्वसामान्य आहे. अगदी आपल्या शेजारीच घडणारी. एका 'तो' ची आणि एका 'ती' ची. ह्यात काही सिनेमातल्याप्रमाणे ना टिपीकल प्रेम जसे एक नायिका नायकाला रडत रडत सांगत असते - "xxx मैं तुम्हारे बिना नही जी सकती| " अथवा नायक जीव तोडून नायिकेला सांगत असतो - "xxx अगर तुम हाँ कह दो तो मैं तेरे लिए चाँद और तारे तोड लाऊंगा| ", ना ते झाडामागून चकरा मारत गाणे. ही अगदी common कथा आहे. ह्या कथेचा नायक एक सर्वसामान्य 'तो' असतो. आणि त्याचे एका 'ती' वर प्रेम असते, बस्स!
'तो' नुकताच H.S.C. पास झालेला. एक देखील मिसरुड न फुटलेला - पण तरीही लौकिकार्थाने तरुण झालेला! मार्क्स तसे बेताचेच पण का कोण जाणे त्याच्या आई-वडिलांच्या लेखी मात्र - "आमचा सोन्या ना खुप हुशार हो! त्याला ना बारावीत ७२ टक्के गुण मिळाले!!". आता तुम्हीच सांगा H.S.C. ला ७२% गुण घेणार्‍या आणि CET ला ९९ गुण(!......२०० पैकी हो!!) घेणार्‍या सोन्याला का कोणी हुशार म्हणेल? की कोणत्या 'इंजिनिअरिंग' कॉलेज मध्ये त्याचा Open मधुन नंबर लागेल? काय तर म्हणे 'आमचा सोन्या हुशार!'. पण बिचारे ते तरी काय करणार म्हणा आपलेच दात आणि आपलेच ओठ; झाकतात आपल्या पिलाला आपल्या पंखांखाली.पण हा पठठ्या मात्र खुश! भरतो आपला CAP राऊंड्चा फॉर्म! पण बाप मात्र पुरता सावध असतो - अगदी पोराच्या नकळत त्याची अँडमिशन करुन देखील टाकतो - मॅनेजमेंट्मधुन!! हो अगदी स्वतःच्या आदर्शांना बाजुला सारुन... करणार काय, ज्या आदर्शांबरोबर स्वतःची माती झाली त्यांचा वारसा मुलाला देण्यास एक बाप म्हणुन त्याचे मन कच खात होतं..... सरळ काढलं राहत्या घरावर कर्ज आणि टाकलं शेवटी पोराला इंजिनिअरिंगला! एकडे पोरगं मात्र बघतय वाट CAP च्या Result ची!!
क्रमशः
कोणत्याही टिप्पण्‍या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा